Jodpur - Jaisalmer

Vanmorgen vroeg aan het ontbijt. Met moeite krijgen we een tafeltje toebedeeld want er zijn meer eters. Het ontbijt ziet er super uit en de keuze is reuze. We verlaten het hotel en worden alweer gespot door Sanju en hij rijdt de auto voor. Bij de lokale, Eric Aukema, worden de banden even gecheckt en extra lucht voorzien. We gaan richting het fort en onderweg stapt onze gids voor vanmorgen in. Deze keer een oudere man die begrijpt dat we liever het fort voor gezien houden. We gaan wel naar een gedenkplaats waar de koninklijke familie wordt verbrand nadat ze zijn overleden. In de Hindu cultuur is de familie na overlijden van hun familielid nog 12 dagen (sad days) in rouw en wordt de as in de Ganges verstrooid. De gedenkplek heeft veel weg van een tempel. Het is er heerlijk rustig. We rijden verder richting fort en wandelen vanuit daar richting de oude stad. We zien vele blauwe en oude huisjes/haveli’s. Slenterend door de kleine straatjes komen we op gezellige markt. We kopen wat fruit, bananen, manderijen en granaatappel. Suze scoort nog een paar mooie glazen armbanden en krijgen een bakkie masala tea (In India it is always teatime) Wij zouden stuk of 3-5 armbanden voldoende vinden aan een pols maar hier houden de dames ervan om hun beide onderarmen geheel vol te hangen 😳 We bezoeken nog even een textile shop, met een gigantische hoeveelheid aan stoffen. Voordat ze hun gehele collectie willen laten zien, bedanken we ze vriendelijk en toch duidelijk dat we hun “verkoop praatje“ liever niet willen aanhoren en graag verder willen. Jannie laat haar kapotte riem nog even fixen bij de lokale schoenlapper. We verlaten de markt om weer te worden opgepikt door onze driver. Vandaag hebben we behoorlijk lange weg te gaan, 300 km. Maar de roads are good, mem, zegt Sanju. Bijna elke zin die hij in het Engels spreekt wordt doorspekt met het woordje ‘ mem’  Dit ge-mem klinkt Suze nog zeer bekend in de oren.

Onderweg legt Jannie haar sokken achterop de hoedeplak in de zon te drogen. Ze had thuis verwacht hier meer op slippers te gaan lopen en heeft wat te weinig sokken meegenomen. Suze is altijd wat eerder in de ‘zomermodus’ en loopt overdag wel op slippers. Bij Suze blijkt de “slipper-draag-temperatuur-grens” rond de 15 graden te liggen terwijl die van Jannie toch zeker boven de 20 ligt. Zelfs Sanju heeft zijn manier van drogen in de auto. In de kofferbak, net boven onze koffers, hangt zijn was aan een lijntje. 

Onderweg moet Sanju even wat eten. Ook al is het een rustige goede weg, de kans op overstekend vee blijft. Dus, "de kop moat dr by"
Wij hoeven niks. Sanju had voor ons in Jodhpur al een heerlijke samosa gekocht. Samen met de mandarijnen, bananen en granaatappels meer dan genoeg. Een granaatappel uitpeuzelen en je bent zo weer een paar kilometer verder.
De sanitaire stop werd wel weer tijd. Het wc papier werd per velletje uitgereikt, en de kraan werd voor je open gedaan. Voor 10 roepie pp..... Dan heb je ook wat☺

De omgeving naar Jailsermer gaat langzaam over in een uitgestrekt dor landschap met her en der wat bomen en struiken. Het wordt zelfs rustig op de weg. Weinig brommertjes, auto’s, honden, mensen en koeien op de weg. Er zijn hier duidelijk weinig steden en/of dorpen in de buurt. Wel zien we steeds meer “military”. We rijden nu steeds meer richting buurland Pakistan. Niet India’s   grootste vriend.

Aangekomen in Jaiselmer ontmoeten we onze lokale agent die ons lokale programma uitlegt. Vandaag richting een desert camp waar we in een tent slapen. Ook hebben we een camel ride en een diner met lokale muziek en dans. Als we richting ons camp rijden wordt langzamerhand duidelijk dat we toch wel in een toeristen walhalla zijn beland. Wel 30 of 40 soortgelijke tentenkampen. En wij maar denken dat we in een uitgestorven en verlaten gebied zouden komen. We brengen onze spullen naar onze tent. Vergeleken bij gister wel heel erg basic. Dus voorlopig ook geen Wifi 😳

Onze kameel ”rijdt voor”, voor wat achteraf zou blijken wel een heel kort ritje. De ” camel-highway” lijkt net het rijsterbos op zondagmiddag. Maar goed, toch wel leuk. En als ie gaat staan of liggen is het toch wel even goed vasthouden. Verder vermaken we ons samen met Sanju met het genieten van de sunset.

Terug in het camp worden we verwacht bij de show. We beluisteren het eerst van een afstand, en dat valt al niet mee. Van dichtbij doet het helemaal pijn aan je oren. We houden vol en doorstaan zelfs een toespraak waar  we geen woord van begrijpen. We hadden eigenlijk de avond al afgeschreven toen ineens de hele meute losging op de dansvloer. Het bleek een Indiase schoolklas te zijn die er wel lol inzag om met twee “buitenlandse oudjes”  lekker te swingen.  Ze nemen ons helemaal op en wij proberen met onze beste             Indiase moves”  met hun mee te doen. De jassen en vesten gaan uit, en de voetjes gaan flink van de vloer. The “ owner” houdt een oogje in het zeil en let op onze spullen en ons drankje. 

Net zo plotseling als de dansvloer volliep, net zo onverwacht was het afgelopen. Er moest nog gegeten worden. Ook hier letten ze een beetje op ons. We krijgen flessewater en gerechte die niet “ too spicey” zijn.

Al met al toch weer een verrassende avond. Weer bij de tent gaat Jannie plat en maakt Suze dit verhaaltje af. Je kan nog heerlijk buiten zitten. Als ze nu eens die lelijke verlichting uit zouden doen, kon je vast miljoenen sterren zien.